Ֆիլիպինյան ընտանիքը որդեգրել է մի տղայի, չնայած նրանք արդեն երեխաներ ունեին և շատ հարուստ չէին: Սակայն նրանք երեխային դաստիարակում էին իրենց հարազատ երեխայի նման: Իսկ տղան տարիներ անց փոխհատուցել է նրանց: 

Երեխային որդեգրելիս նրանք շատ աղքատ էին: 

Ջայավի Լազարո Բադիլե II-ի խոսքերով՝ այդ ժամանակ նրանց ֆինանսական վիճակը ծանր էր: Երեխաների մայրն այդ ժամանակ վաճառողուհի էր աշխատում, իսկ հայրը՝ ապրանք տեղափոխող: 

Տանը հաճախ ջրհեղեղ էր լինում, նորմալ բաղնիք և զուգարան չկար, և հետևաբար, կյանքը մեղրի պես քաղցր չէր թվում:

Չնայած դժվարություններին՝ ամբողջ ընտանիքն ընկերասեր էր, և Ջայվին չէր առանձնանում իր խորթ եղբայրների և քույրերի մեջ:

Երբ ժամանակի ընթացքում Ջայվին հաջողակ կառավարիչ դարձավ, նա շնորհակալություն հայտնեց ծնողներին:

Ջայվին իր ծնողներին ցույց տվեց աշխարհը և նրանց հետ ճանապարհորդության մեկնեց Ավստրալիա, Նոր Զելանդիա և Դուբայ:

Դե իսկ ամբողջ ընտանիքի համար գլխավոր նվերը նոր տունն էր։

Նոր տունը բացարձակ նման չէ նախկինին։